Dit wordt niet ons jaar

Ik moet eerlijk toegeven dat ik, sinds ik vorig jaar ben begonnen met het
schrijven van deze column, nog niet over heel veel andere onderwerpen heb
geschreven dan de coronacrisis. Hoe kan het ook anders? Het houdt ons nou
eenmaal allemaal bezig. Normaal gesproken is dit de tijd van het jaar dat de
sportscholen uit hun voegen barsten, dat de eerste mensen na een maand
weer beginnen met roken en dat de groene sapjes niet aan te slepen zijn. Het
valt allemaal wat tegen dit jaar, want de sportscholen zijn dicht, een sigaretje
roken in de kroeg zit er al een flinke tijd niet meer in en het ziet er niet naar
uit dat we van de zomer met zijn allen kunnen flaneren op Ibiza, dus die
groene sapjes zijn momenteel ook van weinig toegevoegde waarde. Het lijkt er
al met al op dat de kerstkilo’s dit jaar best wat langer mogen blijven plakken.

Ook al is het inmiddels februari en is het volgens de etiquette allang niet
meer geaccepteerd om mensen een gelukkig nieuwjaar te wensen, toch wens
ik jullie allemaal het beste. Laten we, ondanks omstandigheden, proberen
er met zijn allen iets van te maken. Ook al gaat de economie waarschijnlijk
niet floreren dit jaar en is het einde van de crisis echt nog niet in zicht, dit
is het moment om te laten zien wat we in ons hebben. We hebben de ergste
Blue Monday sinds tijden immers al overleefd en met een beetje creativiteit,
doorzettingsvermogen en veerkracht komen we ook dit jaar wel weer door.
Hoe mooi zou het zijn als we volgend jaar tegen elkaar kunnen zeggen:

‘Fuck corona, 2021 was WEL ons jaar!’